Otaqda oturmuşduq. Qonağımız vardı. Birdən küçədən səs gəldi. İbrahim tez pəncərədən baxdı. Bir nəfər onun yeznəsinin motosikletini götürüb qaçmaq istəyirdi. – Tutun onu... Oğru! Oğru! Bunu deyib tez qapıya qaçdı. Məhəllə uşaqlarından biri motosikletə bir təpik vurdu, oğru motosikletlə birgə yerə yıxıldı. Yerdəki bir dəmir parçası oğrunun əlini kəsib qanatdı. Oğrunu qorxu və həyəcan bürümüşdü, əli də ağrıyırdı. İbrahim motosikleti işə salıb dedi: "Tez min". Həmin motosikletlə poliklinikaya getdilər, orada əlini sarıdılar, sonra birlikdə məscidə getdilər. Namazdan sonra onun yanında oturub dedi: "Nə üçün oğurluq edirsən? Axı haram pul..." Oğru ağlamağa başladı. Bir qədər sonra dillənib dedi: "Bunların hamısını bilirəm. Mən işsizəm, ailəm var, rayondan gəlmişəm. Buna məcbur oldum". İbrahim bir qədər fikirləşəndən sonra namazqılanların birinin yanına getdi və onunla nəsə danışdı. Gülərüzlə qayıdıb dedi: "Allaha şükür, sənə yaxşı iş tapıldı. Sabahdan işə çıxırsan. Bu pulu al, Allahdan da istə sənə kömək etsin. Həmişə halal ruzi axtar. Haram mal həyatı yandırar, halal pul az olsa da, bərəkətli olar".
