1980-ci ilin məhərrəmliyində mühüm bir hadisə baş verdi. Əsğər Vüsali və Əli Qurbani şəxsi heyətləri ilə birgə Sərpol Zəhabdan Gilanqərbə gəldilər. Qərara alındı ki, düşmən mövqelərini öyrənəndən sonra şəhərin şimal istiqamətindən əməliyyat hücumu olsun. O günlərdə Əndərzqu partizan dəstəsi yeni təşkil olunmuşdu və onlar düşmən mövqelərinin bir qismini öyrənmişdilər. Aşura gecəsi bütün uşaqlar korpusun qərargahına toplaşdılar. Möhtəşəm əzadarlıq keçirildi. İbrahimin o məclisdəki məddahlığını uşaqların çoxu xatırlayır. O, qəribə şövqlə oxuyurdu, Əsğər Vüsali də əzadarların nizamlayıcısı idi. Aşura günü Əsğər uşaqların bir neçəsi ilə birgə Bəraftab bölgəsinə kəşfiyyata getdi. Günortaya yaxın xəbər gəldi ki, onlar İraqın bir pusqusu ilə döyüşə girmişlər. Uşaqlar özlərini çatdırdılar, düşmən qüvvələri də tez geri çəkildi. Lakin Əli Qurbani orada şəhadətə qovuşdu, ağır yaralandığına görə Əsğərin sağ qalacağına da ümid yox idi. Əsğər Vüsalini tez geriyə yolladıq, amma o da şəhidlər karvanına qoşuldu. Əsğərin şəhadətindən sonra İbrahim ucadan ağlayıb deyirdi: "Heç kim bilmir ki, necə komandiri əldən verdik. İnqilabımızın Əsğər kimilərə çox ehtiyacı vardı". Əsğər, şəhid qardaşının qırxı çıxmamış Aşura günü şəhadət məqamına nail oldu. İbrahim dəfn üçün Tehrana getdi və Əsğərin Gilanqərbdə qalmış peykan avtomobilini də apardı. Maşına o qədər qəlpə dəymişdi ki, demək olar, sağlam bir yeri qalmamışdı. Şəhid Vüsalini dəfn edəndən sonra tez cəbhəyə qayıtdıq. İbrahim deyirdi ki, Əsğər şəhadətindən bir neçə gün qabaq qardaşını yuxuda görübmüş. Qardaşı ona demişdi: "Əsğər, sən Aşura günü Gilanqərbdə şəhid olacaqsan". Ertəsi gün dəstənin uşaqları Əsğərə yas məclisi keçirdilər, əzadarlıq etdilər. Sonra söz verdilər ki, son damla qanlarına qədər cəbhədə qalıb Əsğərin intiqamını alsınlar. Cavad Əfrasiyabi və uşaqların bir neçəsi dedilər: "Səddamı cəzalandırmayana qədər əzalı adamlar kimi saqqalımızı qırxmayacağıq".
