Qərb bölgəsindəki partizan əməliyyatlarından biri bitdi. Uşaqları geri göndərdik. Əməliyyatdan sonra bir-bir səngərlərə baxdıq. Heç kim qalmamışdı. Biz qayıdan son adamlar idik. Gecə saat bir idi. Beşimiz bir müddət yol getdik. İbrahimə dedim: "Ağa İbrahim, çox yorulmuşuq, mümkünsə burada istirahət edək". İbrahim razılaşdı və uyğun bir yerdə istirahətə başladıq. Hələ yuxuya getməmiş düşmən tərəfdən kiminsə bizə yaxınlaşdığını hiss etdim. Yerimdən hoppanıb ehtiyatla baxdım. Düz anlamışdım, ay işığında aydın görünürdü: bir iraqlı bir nəfəri çiyninə atıb bizə yaxınlaşırdı. Çox asta səslə İbrahimi çağırdım. Ətrafa yaxşı baxdım, başqa heç kim yox idi. Bizə yaxınlaşanda yerimizdən çıxıb yolunu kəsdik. Düşmən əsgəri çox qorxdu və orada yerə oturdu. Çiynindəki bizim Bəsic uşaqlarımızdan biri idi. O, yaralanıb qalmışdı. Çox təəccübləndim. Silahımı çiynimdən asdım. Uşaqların köməyi ilə yaralını götürdük. Rza soruşdu: "Sən kimsən? Burada nə edirsən?” – Siz gedəndən sonra mən səngərləri gəzməyə başladım, birdən bu gənci gördüm. Ağrıdan qıvrılır, həzrət Əmirəlmöminini (ə) və İmam Mehdini (ə) çağırırdı. Öz-özümə dedim ki, həzrət Əli (ə) xatirinə, nə qədər ki, qaranlıqdır və bizimkilər gəlməyiblər, bu gənci sizin səngərinizin yaxınlığına aparım. Biz şiə əsgərlər məcbur qalıb cəbhəyə gəlmişik. Çox təəccübləndim. İbrahim iraqlı əsgərə dedi: "İstəsən, burada qal, qayıtma". İraqlı əsgər köynəyinin cibindən bir şəkil çıxarıb dedi: "Bunlar mənim ailəmdir. Sizə qoşulsam, Səddam onları öldürər". Sonra təəccüblə gözlərini İbrahimin üzünə dikdi. Bir neçə saniyə sükutdan sonra ərəb ləhcəsilə soruşdu: "Sən İbrahim Hadisən?" Təəccüblə bir-birimizə baxdıq. İbrahim də heyrət dolu təbəssümlə soruşdu: "Adımı haradan bilirsən?!" Mən zarafata dedim: "Dadaş İbrahim, demirdin ki, iraqlıların arasında da dostlarım var?!" İraqlı əsgər dedi: "Bir ay öncə sizin və başqa bir neçə komandirin şəklini bütün birləşmələrə göndərib dedilər ki, bunların başını gətirən Səddam tərəfindən böyük mükafat alacaq!"
***
Həmin günlərdə xəbər gəldi ki, qərb korpusunun rəhbərliyindən Əndərzqu dəstəsinə bir başçı seçilib və Gilanqərbə gəlir. Biz də gözlədik, amma komandirdən xəbər çıxmadı. Nəhayət, öyrəndik ki, bir müddətdir dəstədə adi Bəsic üzvü kimi fəaliyyət göstərən Camal Tacik həmin komandirdir. İbrahimlə və başqa bir neçə nəfərlə birgə Camalın yanına gedib soruşduq: "Nə üçün özünü təqdim etmədin? Nə üçün demədin ki, dəstənin başçısısan?" Camal bizə baxıb dedi: "Başçılıq işin görülməsindən ötrüdür. Allaha şükür, burada iş ən gözəl şəkildə görülür. Mən də sizin aranızda olmaqdan məmnunam. Məni sizinlə tanış etdiyinə görə Allaha şükür edirəm. Siz heç kimə bir söz deməyin, qoy uşaqların mənə baxışı dəyişməsin". Camal bir müddətdən sonra baş tutan Vəlfəcr-hazırlıq əməliyyatında hücumçu batalyonlardan birinin komandiri oldu və orada da şəhadətə qovuşdu.
