Vəlfəcr-hazırlıq əməliyyatına az qalırdı. Planları dəqiqləşdirməkdən ötrü Əndərzqu dəstəsinin qərargahında korpus və ordu komandirlərinin birgə iclası keçirildi. İclasda mən, İbrahim, ordu və korpusun hərəsindən üç komandir iştirak edirdi. Uşaqların bir qismi də həyətdə təlim keçirdi. İclasın ortasında, söhbət edən yerdə birdən otağın pəncərəsindən içəri bir əl qumbarası atıldı. Qumbara düz otağın ortasına düşdü. Qorxudan özümü itirdim. Oturduğum yerdə başımı əllərimlə tutub divara qısıldım. Bir neçə anlığa nəfəsim dayandı. Mənim kimi hərə özünü bir tərəfə çəkdi. Saniyələr ağır keçirdi. Nədənsə partlayış səsi gəlmədi. Çox ehtiyatla gözlərimi açdım, barmaqlarımın arasından otağın ortasına baxdım. Gördüyüm səhnə inanılmaz idi. Əllərimi yavaşca endirdim, başımı qaldırıb heyrət içində dedim: "Ağa İbrahim...
" Digərləri də bir-bir başlarını qaldırdılar. Hamının rəngi qaçmışdı və otağın ortasına baxırdı. Çox qəribə səhnə idi. Biz otağın kənarlarında büzüşdüyümüz halda İbrahim qumbaranın üstünə uzanmışdı. Bu əsnada təlim komandiri otağa girdi. - Çox üzr istəyirəm. Bu, təlim qumbarası idi, səhvən otağa düşdü. İbrahim qumbaranın üstündən qalxdı. Müharibənin birinci ili idi və o vaxta qədər heç bir yerdə belə bir hadisə baş verməmişdi.Sanki o qumbara bizim mərdliyimizi sınamağa gəlmişdi.
